Biogradska Gora... en eindelijk ook al wat foto's

Om de dag te beginnen hadden we graag een bezoekje willen brengen aan de botanische tuin van Kolasin, maar die was helaas gesloten sinds 1 september, dus hebben we dat moeten schrappen van onze planning. We zijn dan maar onmiddellijk doorgereden naar Biogradska Gora dat één van de drie ongerepte oorspronkelijke europese wouden is. In het centrum van dit oorspronkelijke gebied bevindt zich Biogradska Lake waar we helaas niet veel van terugvonden wegens de extreme droogte. We hadden vernomen dat het de dag voor onze aankomst de hele dag had geregend maar daar was niet veel van te zien eigenlijk. We hebben een stukje door de uitgedroogde bedding gelopen die vol barsten zat... en dat is dan na een dag regen (?). Ik kan zeggen op dit moment dat er nu eindelijk wat foto's online staan maar nog maar enkele van Biogradska Gora. :) Nu... in elk geval staan er dus al wat foto's online van de voorgaande dagen, de rest volgt later, er staan ook geen namen bij of beschrijvingen. De link voor de foto's staat onder de rubriek "Links" als "Foto's in dropbox". Beter krijg ik het voorlopig niet geregeld, dus het is eventjes zoeken als er nieuwe foto's bijkomen, misschien kan ik ze later nog groeperen per dag, maar zo kan iedereen toch al iets zien. :)

Kosovo gooit roet in het eten...

Bij het vertrek uit Matka zijn we nog twee Belgen tegengekomen. Zij reisden met de moto. Na een kwartier babbelen vertelden ze ons dat de wegen in Kosovo beter zijn dan die in Servië en zelfs beter dan die in Macedonië. De autostrade in Macedonië is eigenlijk vergelijkbaar met die in België. De autostrade in Servië is vergelijkbaar met die in België na de winter (wanneer al die gaten en halve reparaties in de weg zitten) en de autostrade in Albanië zou te vermijden zijn en is enkel goed om uw auto te vernielen of om accidenten te krijgen, maar zowel in Albanië als in Kosovo is de auto niet verzekerd. Wel hebben de mensen van de verzekering mij uitgelegd dat ge aan de grens van Kosovo een autoverzekering kunt afsluiten om er te rijden, dat zou dan uitgevaardigd worden door de VN. De mensen waar we mee gebabbeld hebben, zeiden dat het geen probleem is om door Kosovo te rijden en dat ze niet moeilijk doen aan de grens, ze doen enkel moeilijk tegenover de Serviërs en als ge via Servië binnenrijdt, moet ge via dezelfde grenspost ook terug naar buiten. Vanuit Macedonië binnenrijden zou dus moeten gaan en dan aan de andere kant Montenegro binnenrijden. In elk geval was die weg meer dan de helft sneller dan hoe ik hem had uitgestippeld, want ik moest zowel Kosovo als Albanië vermijden, dus ging de route alleen over Servië terug om Montenegro binnen te rijden, wat acht uur rijden zou betekenen. Maar in elk geval hebben we ons laten overhalen om de weg via Kosovo te nemen. Helaas, wij mochten aan de grens niet over zonder paspoort terwijl zij dat klaarblijkelijk wel mochten, maar ja, zij hebben een moto en wij een auto. We moesten dus terugkeren, eerst moest er ook nog vanalles ingevuld worden dus als resultaat hebben we geen shortcut, integendeel, we zouden nog later aankomen in Montenegro en ja hoor, we zijn net 20 minuten geleden hier ingecheckt. De man die ons geholpen heeft in het hotel in Matka Canyon is compleet het tegenovergestelde van de man hier, ginds hebben we een maaltijd cadeau gekregen omdat we op onze kamer moesten wachten en we hebben ook een bierglas meegekregen. Hier kregen we amper een goeiedag, onze valiezen werden in de kamer gedumpt en het enige dat hij nog kon zeggen was dat de sleutel op de deur stak en dan hebben we net ook nog jacht gemaakt op een schattig beestje met acht poten en vieze zwarte haren, maar deze keer heeft Dirk dat mogen doen. :)

Matka Canyon

We startten zoals gewoonlijk met een stevig ontbijt en we hebben daarmee ook wel begrepen dat in Macedonië alles met kaas wordt klaargemaakt, zo kregen we omelet met kaas samen met een stapel gesneden tomaten en komkommers bestrooid met geklopte schapenkaas en een gefrituurd kaasbroodje. In Ohrid deden ze die kaas ook op de frieten. In elk geval is het goed om de kaas aan uw oren te laten uitkomen. :) Na het ontbijt hebben we een boottochtje gemaakt op de Treska rivier tot aan de Vrelo Cave waar Guido al van sprak in één van de reacties. In deze grot huizen bovendien zo'n 40 verschillende soorten spinnen en 4 soorten vleermuizen waarvan er in totaal zo'n 7000 stuks van rondfladderen. We hebben het nest gezien en zoals geweten, in een 'batcave' ;) bevindt zich dus bijgevolg ook guano waardoor de hele grot rook naar de ammoniak. Niet echt aangenaam. Het onderwatergedeelte van de grot loopt zo'n 400 meter horizontaal en tot nu toe geweten loopt hij daarna nog eens zo'n 500 meter diep. Het is een Belg en een Italiaan die de grot verder onderzoeken. De Italiaan dook tot nu toe 200 meter diep, de Belg iets minder diep. In de canyon wonen ook nog 4 soorten gieren die beschermd worden en aan de hand van hun populatie wordt de toestand van de canyon in het oog gehouden en opgevolgd. Er leven ook nog 44 soorten vlinders die nergens anders in de Balkan voorkomen. Ook de flora is zeer uitgebreid maar daar kan ik geen cijfers op plakken. Na de boottocht was ik aan het twijfelen of ik geen scene flight zou maken maar iets weerhield me om de beslissing zomaar te nemen. Uiteraard, ik sta doodsangsten uit om te vliegen, maar m'n nieuwsgierigheid was groter. Maar ik had Dirk hier nog die me ten zeerste afraadde om te gaan vliegen. Hij vertrouwde niet op de mechaniek van de toestellen en ging ervanuit dat de vliegtuigjes waarschijnlijk in een even verwaarloosde staat zouden zijn als de auto's waar velen mee rondrijden hier. In ruil zijn we dan gaan wandelen langs de rotswand op om zo nog een aantal mooie foto's te maken. Langs de gehele canyon, die een oppervlakte van 5000 ha beslaat, staan ook nog verschillende houten buitenverblijfjes langs het water, echt wel de moeite, het lijkt me zalig om zo'n Robinsonhuisje te hebben staan aan de oever van een rivier met al die wildernis eromheen. In elk geval heb ik daar deze avond een voorproefje van gehad toen we jacht hebben kunnen maken op een schorpioen die de kamer was binnengeslopen. Ik heb het beestje dan na een hele tijd via het bekende trucje met een glas en een stuk stevig papier kunnen vangen en buiten zetten. Ok, dat was het dan, ik heb net nog een lekker ontspannend bad genomen en na het schrijven van mijn verhaal van vandaag ga ik nog eventjes wat drinken en dan duik ik weer maar eens mijn bed in.... en hopelijk zonder schorpioenen... :)

Terug noordwaarts

In Ohrid hebben we wat rondgelopen en genoten van het uitzicht over het meer. We vonden onderweg een papiertje tegen een paal geplakt met tekst in het nederlands en zagen dat het om een expositie ging van A. Den Doolaard, maar dat zei ons niks. We zijn wel het adres gaan opzoeken omdat het ons verbaasde om reclame in het nederlands te zien en we hebben dan wat uitleg gekregen van de man die deze expositie hield. Hij sprak zelf goed nederlands omdat hij 22 jaar in Nederland gewoond heeft en hij prees A. Den Doolaard omdat door zijn boeken Ohrid meer bekend is geworden in het toerisme. Van hem hebben we dan ook een boek gekocht nadat we een uitgebreide uitleg gekregen hadden over Ohrid en omgeving. Op de weg terug richting Skopje konden we de mooie omgeving bewonderen waarvan de helft ons ontgaan was op de heenreis omdat het al donker was. Na een paar keer vragen vonden we de weg die naar Matka Canyon liep en daarbij kwamen we vlak voor het inrijden van de canyon nog een Belg tegen, hij sprak antwerps maar was eigenlijk hier geboren. Die kerel was heel vriendelijk en duidelijk blij ons te zien. Hij had wel problemen met zijn auto en kon niet verder, één van de cilinders had het laten afweten. Dirk vermoedde dat hij deel uitmaakt van de Albanese maffia maar dat geloof ik niet, daar was hij veel te vriendelijk en te behulpzaam voor. We zijn dan een stuk doorgereden tot aan een kleine parking waar we onze auto konden laten en moesten dan een paar honderd meter doorlopen met onze bagage in feite en dat ging vrij moeilijk, maar iemand van het hotel die ons gezien had zei dat we een kwartiertje moesten wachten en dat iemand onze bagage dan zou oppikken. En ja, even later kwam er iemand met een zelf ineengestoken gemotoriseerde handkar die veel gemakkelijker over dat kronkelwegje langs de rotswand kon manoeuvreren dan de wieltjes van onze valiezen. Wat een opluchting. We zijn daarbij ook een grote dam gepasseerd die gebouwd is op de Treska rivier die door de canyon loopt. Wie Matka Canyon wil opzoeken op google maps met satelietbeeld, kan de dam zien en waar het hotel gelegen is na wat inzoomen. Bij aankomst aan het hotel konden we nog niet onze kamer in omdat ze de ramen net aan het vernieuwen waren en we moesten dus nog anderhalf uur wachten voor we de kamer in konden gaan. We hebben dan ondertussen maar wat gegeten naast de rivier met het uitzicht op de canyon zelf. Eénmaal op onze kamer kan ik alleen maar vermoeden dat we geluk gehad hebben dat we geboekt hebben voor de vernieuwingen en dus nog alles aan de oude prijs hebben gehad. Het is een mooie ruime kamer met nieuwe meubels, een grote flatscreen van LG (niet dat ik daar gebruik van zal maken ;) ) en een massagebad met lichttherapie wat ik dus wel onmiddellijk wou uitproberen en het was zalig :) Op dit moment is het ochtend (5 september) dus seffens gaan we na een stevig ontbijt eens kijken wat hier allemaal te doen is en onze keuze maken. Meer nieuws komt dus later, groetjes.

bijzondere natuurlijke fenomenen

's Morgens in Nis was het al onmiddellijk vrij warm. Na een stevig ontbijt zijn we de bergen in gereden naar Djavolja Varos (devil's town) dat eigenlijk een natuurlijk en zeldzaam wonder is. Door zeer trage erosie ontstane torentjes van ongeveer 15m hoog en 3m in diameter met daarbovenop een zware rots van vulkanisch gesteente gebalanceerd, raar om te zien eigenlijk, ge vraagt u af hoe het komt dat die rotsen daar op kunnen blijven liggen. Vlakbij dit fenomeen is er ook nog een rode waterbron met een extreem hoge zuurtegraag van 1,5pH en 15g aan mineralen per liter. Ook sommige stukken van de grond zijn rood gekleurd. Hierna zetten we de tocht verder naar Macedonië, meer bepaald naar Ohrid met het oudste meer van Europa. Het beslaat een oppervlakte van een paar honderd vierkante kilometer en loopt nog een heel stuk door tot in Albanië. Onderweg zijn we een aantal bosbranden tegengekomen en bij het inrijden van Macedonië was de lucht extreem doortrokken van de rook die tussen de bergen blijft hangen. Het had wat weg van bruine mist. Om tot in Ohrid te geraken moesten we door Skopje rijden en dat was alweer een speciale maar triestige ervaring. De jongeren vliegen op uw auto en beginnen die te kussen terwijl ge aan het rood licht staat. Dit doen ze om geld te krijgen. Als ge hen niks geeft gaan ze gewoon aan uw auto hangen en als ge dan vertrekt sleurt ge ze mee maar ze laten niet gemakkelijk los.. De iets oudere doen het door u van achter te benaderen zodat ge niks ziet en beginnen spontaan uw autoruiten te wassen ook al geeft ge geen toestemming, maar ze hopen zo iets te krijgen. Het is wel schrijnend eigenlijk, ook als ge dan ziet in wat voor huisjes (als ge het zo nog kunt noemen) die mensen moeten leven. Huisjes gebouwd van platen en ander afvalmateriaal. Op dit moment zitten we nu nog in Ohrid en logeren in een huisje van 200 jaar oud. We gaan hier seffens nog wat rondkijken en gaan dan terug tot aan Skopje, meer bepaald Matka Canyon, een ander natuurlijk wonder.

Nog meer reizen en een stukje cultuur

Na een vroeg ontbijt hebben we onmiddellijk onze tocht (800+ km) verdergezet tot Nis (Servië). Dat was me op bepaalde momenten echt niet goed bevallen. Wat vooral opviel is dat ze niet overal belang hechten aan veiligheid in het verkeer, zelfs niet bij het bedenken van verkeersregels e.d of wat dacht ge van een dubbelrichting-autostrade? Ik bedoel dus eigenlijk een ordinaire dubbelrichtingsbaan, maar met iets bredere baanvakken zodat ge eigenlijk met drie langs elkaar kunt en dus kunt voorbijsteken terwijl de tegenliggers gewoon blijven passeren. Die baan is dan eigenlijk gewoon breder doordat ge dan even de pechstrook op moet om uit te wijken.... wat? ja, de pechstrook waar eventueel iemand op de bus kan aan't wachten zijn of iets dergelijks, ik kreeg het er echt benauwd van, razen aan 100km/h en dan ineens een kar voor u krijgen die slechts 30km/h rijdt, dat kan ook wel, steek dan maar eens voorbij terwijl er van de andere kant een vrachtwagen komt afgestormd. Maar goed, gelukkig was dat stuk maar iets van een 20 km maar dat was voor mij toch al lang genoeg. Uiteindelijk in Nis aangekomen was het hoog tijd om iets te gaan eten want buiten ons ontbijt hebben we enkel nog een koekje gegeten. Dirk wou sowieso een Servische specialiteit eten vooraleer we daar terug vertrokken, dus deze avond is dan het enige moment dat dat kon. Iets verder dan ons logement vonden we een gezellig klein restaurantje met lokale specialiteiten dus zijn we maar naar binnen gegaan. We konden de kaart niet begrijpen want alles was in cyrillisch schrift geschreven, daar was dus geen beginnen aan. Uiteindelijk kregen we dan toch een engelstalige menukaart in onze handen. Na het lezen ervan moest ik toch een paar keer slikken en ja, Dirk was ook van gedachte veranderd, hij hoefde geen specialiteit meer ;) Er waren drie keuzes : kalfskop, gerookte ingewanden of gestoomde hersenen :) Ik had daarna al zelfs problemen met het eten van tomaat "gewoon niet aan denken en doen of ge het niet gelezen hebt" We hebben dan maar voor iets gekozen dat bekend in de oren klonk.... "STEAK" Dat kan nooit slecht zijn.... :) Alleen, wat we op ons bord kregen leek in de verste verte niet op steak, zelfs niet op iets anders dat ik al ooit gegeten heb, het was een soort gefrituurde worst gevuld met kaas.... denken we.... maar ik wil het gewoon niet weten, ik heb Dirk verboden te vragen wat er in zat maar het was wel superlekker. We hadden graag de Cele Kula (schedeltoren - skull tower) nog willen bezoeken maar dat was al dicht en morgen gaat die pas om 10h 's morgens open dus het zal er waarschijnlijk niet in zitten om dat te doen. Nu is het slaaptijd en dat zal toch met de airco aan moeten want het is hier gewoon niet uit te houden. Goeienacht en tot morgen.

Een hele dag gevuld met... reizen

Na een trip van 1098 km met praktisch continu lichte regen en overvolle tankstations (soms wel tot een half uur aanschuiven om te kunnen tanken) zijn we uiteindelijk in Bled (Slovenië) aanbeland. Afin, toch in een nabijgelegen rustig dorpje en het mag gezegd worden, het is hier muisstil. Ge hoort enkel het tikken van de regen en een klok die luidt in de verte. Het is zalig om vanop het terras over de vlakte te kijken met op de achtergrond een prachtige berg gehuld in een sluier van mist. Samen met enkel de beschreven geluiden is het zo rustgevend dat alle beslommeringen worden weggespoeld. Nog even genieten, daarna nog een ontspannende douche en dan m'n bed in want het zal morgen weer vroeg opstaan zijn aangezien we opnieuw een hele tocht hebben af te leggen. Een kleine bijnoot, ik heb problemen met het uploaden van foto's, dus het zal voorlopig alleen bij tekst blijven maar hopelijk vind ik er een oplossing op om alsnog foto's via mijn tablet te kunnen uploaden naar de blog, later dan.