We startten zoals gewoonlijk met een stevig ontbijt en we hebben daarmee ook wel begrepen dat in Macedonië alles met kaas wordt klaargemaakt, zo kregen we omelet met kaas samen met een stapel gesneden tomaten en komkommers bestrooid met geklopte schapenkaas en een gefrituurd kaasbroodje. In Ohrid deden ze die kaas ook op de frieten. In elk geval is het goed om de kaas aan uw oren te laten uitkomen. :) Na het ontbijt hebben we een boottochtje gemaakt op de Treska rivier tot aan de Vrelo Cave waar Guido al van sprak in één van de reacties. In deze grot huizen bovendien zo'n 40 verschillende soorten spinnen en 4 soorten vleermuizen waarvan er in totaal zo'n 7000 stuks van rondfladderen. We hebben het nest gezien en zoals geweten, in een 'batcave' ;) bevindt zich dus bijgevolg ook guano waardoor de hele grot rook naar de ammoniak. Niet echt aangenaam. Het onderwatergedeelte van de grot loopt zo'n 400 meter horizontaal en tot nu toe geweten loopt hij daarna nog eens zo'n 500 meter diep. Het is een Belg en een Italiaan die de grot verder onderzoeken. De Italiaan dook tot nu toe 200 meter diep, de Belg iets minder diep. In de canyon wonen ook nog 4 soorten gieren die beschermd worden en aan de hand van hun populatie wordt de toestand van de canyon in het oog gehouden en opgevolgd. Er leven ook nog 44 soorten vlinders die nergens anders in de Balkan voorkomen. Ook de flora is zeer uitgebreid maar daar kan ik geen cijfers op plakken. Na de boottocht was ik aan het twijfelen of ik geen scene flight zou maken maar iets weerhield me om de beslissing zomaar te nemen. Uiteraard, ik sta doodsangsten uit om te vliegen, maar m'n nieuwsgierigheid was groter. Maar ik had Dirk hier nog die me ten zeerste afraadde om te gaan vliegen. Hij vertrouwde niet op de mechaniek van de toestellen en ging ervanuit dat de vliegtuigjes waarschijnlijk in een even verwaarloosde staat zouden zijn als de auto's waar velen mee rondrijden hier. In ruil zijn we dan gaan wandelen langs de rotswand op om zo nog een aantal mooie foto's te maken. Langs de gehele canyon, die een oppervlakte van 5000 ha beslaat, staan ook nog verschillende houten buitenverblijfjes langs het water, echt wel de moeite, het lijkt me zalig om zo'n Robinsonhuisje te hebben staan aan de oever van een rivier met al die wildernis eromheen. In elk geval heb ik daar deze avond een voorproefje van gehad toen we jacht hebben kunnen maken op een schorpioen die de kamer was binnengeslopen. Ik heb het beestje dan na een hele tijd via het bekende trucje met een glas en een stuk stevig papier kunnen vangen en buiten zetten. Ok, dat was het dan, ik heb net nog een lekker ontspannend bad genomen en na het schrijven van mijn verhaal van vandaag ga ik nog eventjes wat drinken en dan duik ik weer maar eens mijn bed in.... en hopelijk zonder schorpioenen... :)