Terug thuis!

Eerst nog ontbijten en dan ons laatste stuk huiswaarts. Om 9 uur zijn we vertrokken en zijn heel vlot kunnen doorrijden. Wel zijn we nog een stukje door Italië gereden alhoewel dat niet voorzien was in de geplande route, maar ik wou zeker zijn dat we geen kiezelweg meer tegenkwamen. :) In Duitsland ging het ook goed aangezien de Duitse vrachtwagens die dag niet mochten rijden, dus was er ook nergens file. Wel waren er veel wegenwerken, maar ook dat ging vlot. Het laatste stuk is over Nederland gegaan waar we via Maastricht terug België inreden wat ons aantal doortochtlanden bracht op 10, België dus niet ingerekend. Om half twaalf 's nachts zijn we thuis aangekomen en hebben we meer dan 5000 km erop zitten. België, Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië, Servië, Macedonië, net over de grens naar Kosovo, terug Macedonië, Servië, Montenegro, Kroatië, Bosnië & Herzegovina, Kroatië, Slovenië, Italië, Oostenrijk, Duitsland, Nederland, België. En dat op 14 dagen. Maar we zijn beiden heel tevreden en hebben weer volop kunnen genieten van het eventjes anders leven.

Door weer en wind huiswaarts...

De vorige avond hebben we gauw alles ingepakt en gezorgd dat we het hoogstnoodzakelijke ter beschikking hielden want we moesten om kwart voor zes de ferry halen in Brbinje terug richting Zadar, wat betekent dat we om 4 uur moesten opstaan. We hadden nog net genoeg cash over om de ferry te betalen want ook daar konden we niet met Visa betalen. Gelukkig nog net genoeg of we hadden kunnen blijven staan en de volgende ferry was pas om 15 uur. Naderhand twijfelde ik zelfs of die ferry nog wel zou uitgevaren hebben want toen we goed en wel op de boot zaten stak er storm op. Ik had de "bura" al wel eens meegemaakt op een kleine locatie ergens aan de kust maar heb de omvang nooit goed kunnen inschatten. Deze keer was dat anders! Ik had zelfs schrik dat de ferry zou slagzij maken ofzoiets. Eenmaal in Zadar aangekomen heb ik nog gauw getankt en ben ik richting autostrade gereden. Daar zijn we mogen omkeren want alles was afgesloten omdat de wind te hevig was. Onze tocht verder naar Slovenië zou dus langer duren dan verwacht, dat was al zeker, want nu moesten we op de hoofdbaan langs de kust op. Desondanks was dat ook weer een heel nieuwe ervaring om te zien hoe deze valwind uit de bergen tekeer kon gaan. Vanaf de baan kondt ge zien hoe de wind op de zee blies en hoe het water meters hoog de lucht in blies en zo een zoutmist vormde die reek tot aan de auto. Uitstappen was een heel karwei want de deur werd dichtgeblazen zodra ge ze probeerde te openen. Zelfs als we stilstonden dachten we soms nog dat de auto gewoon zou omgeblazen worden. Het was echt fenomenaal in feite. En vooral, het is de gewoonste zaak ter wereld voor de inwoners. Ik heb in Karlobag toch maar even een telefoontje huiswaarts gedaan om te informeren over de toestand van de wegen en hoe het weer zou evolueren want in Karlobag was de laatste kans om toch nog proberen de autostrade op te rijden. Het bleek dat de A1 daar wel opengesteld was maar dat de verdere route langs de kust afgesloten was wegens overstroming en grondverplaatsing. Tijdens de route richting autostrade zagen we de temperatuur heel snel dalen tot 7°C en was een heel lange draaiende wolk boven de bergtoppen zichtbaar die van de bergen scheen af te rollen. Ik was ongerust maar het is uiteindelijk toch allemaal nog goed meegevallen en tegen dat we in Rijeka aankwamen was het al terug zonnig. Vanaf daar was het nog ongeveer 50 km rijden tot ons laatste logement in Most Na Soci bij Tolmin. We zouden dus snel ter plekke zijn, ware het niet dat we te veel vertrouwden op de gps die ons voor de laatste 28 km een kiezelweg in de bergen opstuurde waar ge zo de ravijn in kondt kijken terwijl er geen vangrail of iets dergelijks aanwezig was. Dit te samen met regelmatig een haarspeldbocht en waarschuwingen voor vallende rotsen kan wel een beeld geven van hoe ik zat te vloeken in de auto. Uiteindelijk zijn we om 19 uur ongeveer aangekomen en zijn we enkel nog iets kunnen gaan drinken want tussen de bergen is het vroeger donker dan elders.

Een pracht van een eiland, ook met slecht weer.

Zoals de titel het laat vermoeden, is er dus geen excursie geweest. Om half twee 's nachts is het hevig beginnen onweren en stortregenen. Ik ben nog wakker geweest om naar het tafereel te kijken en hoorde ook regelmatig aan het gebulder wanneer er ergens in de buurt een bliksem was ingeslagen. Het onweer heeft ongeveer een uur geduurd maar het is tot 's middags blijven regenen. Vanaf 's middags zijn we dan gaan rondrijden, alhoewel dat 'rond' een slechte omschrijving is aangezien er maar één baan loopt van het begin van het eiland tot het einde. De benaming "Dugi Otok" betekent in het Engels immers "Long Island". Het eiland is ongeveer 45 km lang en op z'n breedste punt 10 km wat maakt dat ge op verschillende punten de zee kunt zien langs twee kanten tegelijk. Het totaal aantal inwoners is 1600 dus iedereen kent elkaar ook. We merkten zelf al dat ge geregeld dezelfde mensen terug tegenkomt en automatisch wuift ge dan al eens vanuit de auto om elkaar te begroeten. Hier en daar ziet ge iemand af en toe helemaal alleen zitten op een rots om van het uitzicht te genieten. Ikzelf was ook verwonderd over de schoonheid van de omgeving. Er is een zeer uitgebreide vegetatie die zelfs buiten de lente een scala aan kleuren te bieden heeft. Voor wie van rust en natuurlijke schoonheid houdt is dit een absolute aanrader. Wel is er op het hele eiland maar één bancontact en is met Visa betalen niet mogelijk. Een tankstation heb ik niet gezien alhoewel er ergens wel eentje moet zijn. Helemaal in het zuiden ligt ook nog een groot zoutmeer waar heel fijne helende modder aanwezig is. Het zuiden van het eiland is een complete tegenstelling met het noorden aangezien het in het zuiden ruwer is qua rotsen en de begroeiing is laag. In het noorden is het niet zo ruw en zijn de bomen een pak hoger. Er bevindt zich in het noorden ook nog één van de mooiste zandstranden ter wereld terwijl in het zuiden rotsstrand is in een baai die opgevuld wordt met talloze kleinde eilandjes. Een lust voor het oog. Kortom, het staat nu al vast dat als ik nog eens de kans krijg, dat dit een vaste locatie zal worden aangezien alles aanwezig is wat ge van een relaxvakantie kunt verlangen.

Dugi Otok

De volgende morgen zijn we zonder ontbijt vertrokken. Er zijn nog woorden geweest met de vrouw die ons ontvangen had. Ze was kwaad omdat we de airco hadden opgezet 's nachts. We merkten wel dat de elektriciteit uit lag toen we opstonden en hoorden ook al iemand gauw naar beneden lopen om die terug op te zetten, maar door haar uitvaring konden we al snel de link leggen dat de elektriciteit dus om die reden was afgezet. De eigenaar zelf was vriendelijk maar hoe die vrouw tegen ons deed was ons beiden in het verkeerde keelgat geschoten. Uiteindelijk huurt ge een kamer met airco en betaalt ge daar ook voor. Dan vind ik niet dat ze er op moeten reclameren of moeten ze een maximum aantal uren opgeven dat ge ze moogt gebruiken of op z'n minst op voorhand inlichten. Ik vond het dus eigenlijk niet kunnen wat ze deed, tenslotte was ze de eigenaar ook niet. We zijn dus verder gereden richting Zadar waar we de ferry moesten nemen naar Brbinje. Omdat we al om 11 uur in Zadar waren en pas om 14 uur moesten vertrekken, zijn we nog even de oude stad ingewandeld om daar iets te gaan eten. Het was er broeierig heet dus zochten we een plekje in de schaduw. Na het varen en bij aankomst in Brbinje zijn we onmiddellijk doorgereden naar ons logement in Sali. Ook daar werd ons wijsgemaakt dat ze aan het werk waren aan de airco en die dus niet kon gebruikt worden terwijl we de hoofdschakelaar gevonden hadden en zagen dat die gewoon uit stond. Tegen de avond zijn we nog eventjes het natuurpark Telascica ingereden om van de rust te genieten waarna we terug naar het hotel gegaan zijn om te slapen. Het was nog niet zeker of er de volgende dag een excursie vertrok naar Kornati omdat ze niet wisten of het ging regenen maar we moesten toch goed uitgeslapen zijn voor het geval dat het doorging.

Zwemdag 2

Er is niet veel anders geweest dan gisteren, we zijn deze morgen begonnen met een klein ontbijt waarna we wat gerust hebben want we hebben allebei slecht geslapen. Bij mij was de reden vooral te wijten aan muggesteken en nachtmerries dus ik heb wel een paar uur rondgehangen tussen half drie en half zes. Na de paar uurtjes rust zijn we dan tegen de middag terug het strand op getrokken om terug op zoek te gaan naar die mooie anemonen en daar heb ik er deze keer wat meer van gevonden. Eerst dachten we nog eens een boottochtje te maken door de Cetina Canyon of een bezoek te brengen aan het pas in mei geopende dinopark dat zich hier in Omis bevindt. Het schijnt het eerste themapark in Dalmatië te zijn maar zowel de boottocht als het bezoek aan het park werd uiteindelijk afgewezen omdat we al twee boottochten gedaan hebben en er nog eentje in het verschiet ligt en het dinopark omdat we zelf in Brussel een groot museum hebben hierover dat we al eens een paar keer bezocht hebben. Zwemmen hadden we alleen nog maar gisteren kunnen doen dus om de verhouding in activiteiten een beetje stabiel te houden, is het dus dat geworden. We zijn nu net terug van het strand en terwijl Dirk zich doucht dacht ik dus maar gauw dit berichtje te schrijven. Seffens gaan we nog even ergens wat eten want na al dat zwemmen hebben we echt wel honger gekregen. Het water is hier gelukkig wel niet zo zout als in de Noordzee, dus dat scheelt. Oh ja... gisteren bij het terugkeren van Radmanova Mlinice hadden we een dier gezien dat we niet kenden. Zijn ogen fonkelden in het licht van de koplampen en toen we het zagen weglopen konden we alleen zien dat het leek op een grote dikke marter, slank gevormd dus maar het gezicht leek meer op dat van een wasbeer en de staart was ook dik en gestreept, hij hield z'n achterrug hoog terwijl hij liep dus nogal wezelachtig. Misschien heeft iemand een idee wat dat had kunnen zijn want zelfs na enig opzoekwerk heb ik geen flauw idee. Ik heb gevonden dat hier de "european polecat" ook leeft maar die heeft niet zo'n gestreepte staart. Groetjes en tot later

Eindelijk zwemmen

We zijn 's morgens vroeg vertrokken uit Dubrovnik om verder te reizen naar Omis (piratenstad) waar we een appartementje gehuurd hebben met een balkon recht boven het strand, een zandstrand zelfs, iets wat hier niet zo veel voorkomt aan de Dalmatische kust. Na het inchecken hebben we dus er onmiddellijk van geprofiteerd om het water in te gaan. Opvallend was dat het hier niet zo diep is en dat ge dus vrij ver het water in kunt zonder de bodem onder de voeten te verliezen. Er zwemmen hier redelijk wat grote vissen rond, meer dan op vele andere plaatsen waar we ooit al gezwommen hebben. Er was ook een soort van anemoon die we nog niet eerder zijn tegengekomen, maar zo zagen we maar twee stuks in het hele gebied waar we vandaag gezwommen hebben en ze waren toch vrij groot nochtans. Na het zwemmen en een verfrissende douche zijn we nog eens een bezoek gaan brengen aan Radmanova Mlinice om wat te eten en even wat rust op te zoeken want het was stampvol in het centrum. Na het eten zijn we toch nog even door het centrum gewandeld omdat de vele winkeltjes er nog steeds open waren om half tien 's avonds en de temperatuur op dat moment was nog steeds 24 graden dus dat kan een verklaring zijn. Het volk was ook nog niet weg, we zijn dan ook niet lang gebleven. Enkel nog gauw een ijsje gegeten en dan terug naar het appartement. Ikzelf ga nog even op het terras zitten en wat kijken naar de mensen die nu nog op het strand zitten. Slaapgoed en tot later.... P.S.: andere foto's gaan pas toegevoegd worden nadat ik terug thuis ben, het is gewoon niet haalbaar om nog meer foto's te uploaden omdat ik problemen heb enerzijds met te trage verbindingen en anderzijds met te weinig ruimte op mijn tablet... het is te moeilijk en neemt te veel tijd in beslag om me daar nu mee bezig te houden, dus hou ik het verder gewoon op tekst :)

Elafiti

Een hele dag Dubrovnik leek ons veel, vooral omdat er nu in september zelfs nog zoveel toeristen zijn en de stad overvol loopt met allerlei nationaliteiten... Australiërs, Duitsers, Fransen, Zweden en vooral (zoals gewoonlijk) ganse bussen Japannertjes met camera's. We hadden dus al maar een voorschot betaald voor een excursie naar de 3 Elafiti-eilanden : Kolocep, Sipan en Lopud. Op elk van de eilanden hebben we de nodige tijd wat kunnen rondhangen. Op Lopud heb ik me ook even in de botanische tuin gewaagd maar erg ver ben ik niet gegaan omdat het er zo'n doolhof was en nergens een richting ofzo stond aangegeven. Het was er wel mooi en aangenaam koel, om even te ontsnappen aan de broeierig hete zon. Daarna zijn we nog een cocktail gaan drinken in een loungebar die vlakbij het water lag. Ergens tussenin hebben we aan boord van de boot ook nog een 'fishpicnick' gehad met wijn en wat vertier. De boot was een oude piratenboot omgebouwd tot iets dat hedendaags dus ook nog dienst doet. Iedereen was dolenthousiast op het moment dat de kapitein de meeuwen voerde. Hij deed dat op een erg speciale en merkwaardige manier die me eigenlijk best gevaarlijk leek. Hij hield een stuk vis met de staart in de mond en liet de meeuwen die uit z'n mond komen halen. Hij kan blijkbaar ook wat met ze communiceren want hij deed op sommige teken dat ze niet mochten. Ik snapte er niet veel van wat hij allemaal deed maar het is echt wel de moeite om te zien.

Dovidjenja Crna Gora

Montenegro.... het land met de duizend bergen. Het is telkens opnieuw een beleving om door dit landschap te reizen. Ik kan enkel de raad geven aan mensen die met de moto reizen om zeker van Kolasin naar Podgorica te gaan. De hele weg is gelegen in een canyon met adembenemende uitzichten. Vanaf nu staat Podgorica daarmee ook aan de top van mooiste hoofdstad die ik ken. Het is er ook vrij overzichtelijk en lijkt goed georganiseerd, niet zo chaotisch als wat we van de meeste hoofdsteden gewend zijn. Oh en wat ik nog ben vergeten te melden, een pakje sigaretten van 20 stuks kost hier 2 euro, dat is net een halve euro per pakje duurder dan in Macedonië. Wablieft? Ja.... dat is correct, een besparing van 30 euro ongeveer op één slof sigaretten. of anders geteld, hier koopt ge er twee voor hetzelfde geld waarvoor ge er in Belgie maar 1 koopt en ge houdt nog over. In elk geval, om terug te keren naar de trip, we hebben geen problemen gehad aan de grens, in tegenstelling tot anderen deze keer, die wel hun hele bazaar hebben mogen uitpakken etc... Ze zouden dat in elk geval mogen doen met de duitsers en de italianen vind ik persoonlijk want het zijn die wat de wegen onveilig maken en die rijden als gekken. Na aankomst bij ons logement in Dubrovnik hebben we na de nodige uitleg ons bij elkaar gepakt en zijn we de oude stad in getrokken. Het eerste wat gebeurde was nog vlug een ticket kopen voor de laatste tour van de dag met een 'glass boat' die zoals het zegt een glazen bodem heeft waardoor ge de vissen kunt zien zwemmen. Omdat het de laatste van de dag was hebben we dan ook weer mooie foto's van zonsondergangen kunnen maken. Die foto's komen dus later online :) Daarna zijn we blijven hangen in de stad, hebben nog wat gegeten en gedronken en zijn om klokslag 12 uur teruggegaan naar het appartement. Nu is het tijd om mijn ogen te sluiten want morgen wordt weer een vermoeiende dag op zee.