Bij het vertrek uit Matka zijn we nog twee Belgen tegengekomen. Zij reisden met de moto. Na een kwartier babbelen vertelden ze ons dat de wegen in Kosovo beter zijn dan die in Servië en zelfs beter dan die in Macedonië. De autostrade in Macedonië is eigenlijk vergelijkbaar met die in België. De autostrade in Servië is vergelijkbaar met die in België na de winter (wanneer al die gaten en halve reparaties in de weg zitten) en de autostrade in Albanië zou te vermijden zijn en is enkel goed om uw auto te vernielen of om accidenten te krijgen, maar zowel in Albanië als in Kosovo is de auto niet verzekerd. Wel hebben de mensen van de verzekering mij uitgelegd dat ge aan de grens van Kosovo een autoverzekering kunt afsluiten om er te rijden, dat zou dan uitgevaardigd worden door de VN. De mensen waar we mee gebabbeld hebben, zeiden dat het geen probleem is om door Kosovo te rijden en dat ze niet moeilijk doen aan de grens, ze doen enkel moeilijk tegenover de Serviërs en als ge via Servië binnenrijdt, moet ge via dezelfde grenspost ook terug naar buiten. Vanuit Macedonië binnenrijden zou dus moeten gaan en dan aan de andere kant Montenegro binnenrijden. In elk geval was die weg meer dan de helft sneller dan hoe ik hem had uitgestippeld, want ik moest zowel Kosovo als Albanië vermijden, dus ging de route alleen over Servië terug om Montenegro binnen te rijden, wat acht uur rijden zou betekenen. Maar in elk geval hebben we ons laten overhalen om de weg via Kosovo te nemen. Helaas, wij mochten aan de grens niet over zonder paspoort terwijl zij dat klaarblijkelijk wel mochten, maar ja, zij hebben een moto en wij een auto. We moesten dus terugkeren, eerst moest er ook nog vanalles ingevuld worden dus als resultaat hebben we geen shortcut, integendeel, we zouden nog later aankomen in Montenegro en ja hoor, we zijn net 20 minuten geleden hier ingecheckt. De man die ons geholpen heeft in het hotel in Matka Canyon is compleet het tegenovergestelde van de man hier, ginds hebben we een maaltijd cadeau gekregen omdat we op onze kamer moesten wachten en we hebben ook een bierglas meegekregen. Hier kregen we amper een goeiedag, onze valiezen werden in de kamer gedumpt en het enige dat hij nog kon zeggen was dat de sleutel op de deur stak en dan hebben we net ook nog jacht gemaakt op een schattig beestje met acht poten en vieze zwarte haren, maar deze keer heeft Dirk dat mogen doen. :)